หยัก, หยัก ๆ หมายถึง ก. เฉือนหรือควั่นให้เป็นรอยคอด, ทําให้เป็นรอยเป็นแง่, เช่น หยักไม้. น. รอยควั่น, รอยคอด, เช่น ควั่นหัวเสาให้เป็นหยัก บากไม้ให้เป็นหยัก. ว. คด ๆ งอ ๆ เช่น เขียนเส้นหยัก ๆ.
ว. อาการนุ่งผ้าถุงหรือผ้าโสร่งรั้งผ้าทางด้านข้างมาเหน็บเอวทั้ง ๒ ข้างให้ชายผ้าร่นสูงขึ้น.
ว. ที่หยิกน้อย ๆ (ใช้แก่ผม).
น. หยากไย่.
[หฺยักเหฺยา] ก. จู้จี้, รบกวน.
(ถิ่น-อีสาน) ว. อะไร, ทําไม.
ก. วัดดูเพื่อให้รู้ตื้นลึก เช่น เอาถ่อหยั่งน้ำ, คาดคะเนดู เช่น หยั่งใจ.
ก. เล็งรู้ความจริง, ค้นหาเพื่อให้รู้ความจริง.